:
:
:
:
:
بوسه ابتکاريست از طبيعت ، براي زمانيکه احساس در کلام نمي گنجد . . . ميبوسمت
:
:
:
:
:
بايد که مهربان بود ، بايد که عشق ورزيد ، زيرا که زنده بودن ، هر لحظه احتماليست
:
:
:
:
:
دل من از تبار ديوارهاي کاهگلي است ? ساده مي افتد، ساده ميشکند، ساده ميميرد،

دل من تنها سخت ميگريد . . .
:
:
:
:
:
:
سـلامي چو بوي خوش آشـنايي

بدان مردم ديده روشـنايي

درودي چو نور دل پارسايان

بدان شمـع خـلوتـگـه پارسايي
:
:
:
:
:
:
نـمي‌بينـم از همدمان هيچ بر جاي

دلـم خون شد از غصه ساقي کجايي . . .
:
:
:
:
:
:
او شراب بوسه مي خواهد ز من /  من چه گويم قلب پر اميد را

او به فکر لذت و غافل که من /  طالبم آن لذت جاويد را . . .
:
:
:
:
:
:
به چشمي خيره شد شايد بيابد /  نهانگاه اميد و آرزو را

دريغا ، آن دو چشم آتش افروز /   به دامان گناه افکند او را . . .
:
:
:
:
:
:
چرا اميد بر عشقي عبث بست ؟ /  چرا در بستر آغوش او خفت ؟

چرا راز دل ديوانه اش را  /  به گوش عاشقي بيگانه خو گفت ؟
:
:
:
:
:
وقتي از غربت ايام دلم ميگيرد / مرغ اميد من از شدت غم ميميرد

دل به روياي خوش خاطره ها ميبندم / باز هم خاطره ها دست مرا ميگيرد . . .
:
:
:
:
:
:
زندگي يعني :

بخند ? هرچند غمگيني

ببخش ? هرچند که مسکيني

فراموش کن هر چند دلگيري
:
:
:
:
:
:
دوست دارم از ته دل ? دلي که پر پر ميزنه / دلي که ساز عشقتو از همه بهتر ميزنه

دوست دارم حتي اگه يه شب به خواب من نياي / عاشقتم مثل همه حتي اگه منو نخواي
:
:
:
:
:
:
سهم هر کس که باشي ? خوش به حال و روزگارش

پائيز و زمستونش هم ميشه مثل بهارش . .
:
:
:
:
:
بر ما سالي گذشت و بر زمين گردشي و بر روزگار حکايتي …

اميد آنکه آن کهنه رفته باشد به نيکوئي و اين نو آيد به شادي
:
:
:
:
:
:
کدوم رو دوست داري برات بفرستم !؟

قل(ب)م !؟

ر(و)حم !؟

ج(س)مم !؟

يا حروف داخل پرانتز !!؟
:
:
:
:
:
:
هيييييييسسسس !

صداشو در نيار !

اومدم يواشکي ببوسمت و برم !
:
:
:
:
:
:
آنچه از روزگار بدست ميآيد ، با خنده نميماند و آنچه از دست برود با گريه جبران نميشود

خورشيد فردا طلوع خواهد کرد … حتي اگر ما نباشيم . . .
:
:
:
:
عيب کار از جعبه تقسيم نيست ، سيم سيار دل ما سيم نيست

اين هم هزاران طول موجش ، ديش احساسات ما تنظيم نيست . . .
:
:
:
:
:
:
اگه خوابت اومد بيا تو چشام بخواب / اگه اشک نذاشت بيا تو قلبم بخواب

اگه صداي قلبم نذاشت من ميميرم ، تو سير بخواب . . .
:
:
:
:
:
:
يادمه که هميشه ميگفتي :

برو من هميشه پشتت هستم ، ولي هيچ وقت فکر اون خنجر

 که پشتت قايم کرده بودي رو نميکردم . . .
:
:
:
:
:
:
بيشتر آدم ها زماني نا اميد ميشوند که چيزي به موفقيتشون نمونده . . .
:
:
:
:
:
:
اگر باغ  نگاهم پر ز خار است ، گلم تاراج دست روزگار است

به چشمانت قسم ، با بودن تو ، زمستاني ترين روزم بهار است . . .
:
:
:
:
:
:
دم هرچي رفيقه گرم ، کمر هرچي نا رفيقه خم

روي هرچي بي مرامه کم ، براي دشمنات آرزوي زلزله بم

زير چشم دشمنات نم ، ايشالا نبيني غم . . .
:
:
:
:
:
 ??سال ?? روز ?? شاخه گل براي تو که بيستي افسوس که پيشم نيستتي
:
:
:
:
:
:
دروغگو ، تو مگه نگفته بودي ستاره ي من فقط تويي ؟

حالا ميبينم اون بالا داري باعث درخشيدن بقيه ي ستاره ها هم ميشي !
:
:
:
:
:
شاخه گلت سالها بود در ميان دفترت خوابيده بود ، بي اجازت امروز بيدارش کردم !
:
:
:
:
:
:
در خلوت من نگاه سبزت جاريست! اين قست بي تو بودنم اجباريست
:
:
:
:
:
:
تو با آواز خود شب را شکستي / ولي من بي دريچه مانده ام باز

 هواي پر زدن هايم کجا رفت ؟ /  ز ياران باز هم جا مانده ام باز . . .
:
:
:
:
:
:
خداوند ، گوش ها و چشم ها را در سر قرار داده است تا تنها سخنان و صحنه هاي

 بالا و والا را جستجو کنيم . . .
:
:
:
:
:
:
قصه ها بر من گذشت تا بدانم کيستم  / سرگذشتم هرچه بوده من پشيمان نيستم

من اگر سردار عشقم يا که پاکباخته ام / سرگذشتم را به دستان خودم ساخته ام . . .
:
:
:
:
:
:
دلم مي خواست سقف معبد هستي فرو مي ريخت پليدي ها وزشتي ها به زير خاک

مي ماندند ، بهاري جاودان آغوش وا مي کرد جهان در موجي از زيبايي و خوبي شنا مي کرد . . .
:
:
:
:
:
:
عاشقي مقدور هر عاشق نيست / غم کشيدن کار هر نقاش نيست . . .
:
:
:
:
:
:
نتوان ترک تو اي قبله دلها کردن / که محال است دگر مثل تو پيدا کردن . . .
:
:
:
:
:
:
بي وفايي کن وفايت ميکنند با وفا باشي خيانت ميکنند

 مهرباني گر چه آيينه ي خوشيست مهربان باشي رهايت ميکنند . . .
:
:
:
:
:
بازي روزگار را نمي فهمم ! من تو را دوست دارم تو ديگري را ديگري مرا

و همه ي ما تنهاييم . . .
:
:
:
:
:
:
کاش واژه حقيقت آنقدر با زبان ما صميمي بود ، که براي بيان کردن “دوستت دارم”

نياز به قسم خوردن نبود . . .
:
:
:
:
:
:
شهر آيينه دار ميشود با يک گل / پروانه تباه ميشود با يک گل

گفتند : نميشود ، ولي ميبينيد / يک روز بهار ميشود با يک گل . . .
:
:
:
:
:
:
دلم براي ديدنت چه شاعرانه لک زده / بلور قلب کوچکم  ز دوزيت ترک زده !
:
:
:
:
:
:
هرچه که زيباست و لايق تقديم شما باد / غروب غم ها و طلوع شاديهايتان

آرزوي من است . . .
:
:
:
:
:
:
اکنون با مرگ رفته اي و من اينجا تنها به اين اميد دم مي زنم که با هر نفس

گامي به تو نزديک تر مي شوم . اين زندگي من است . . .
:
:
:
:
:
زندگي را تو بساز ، نه بدان ساز که سازند و پذيري بي حرف

 زندگي يعني جنگ ، تو بجنگ ، زندگي يعني عشق ، تو بدان عشق بورز . . .
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: